Buca 2025 “Biz Bitti Demeden Bitmez” İnananların Hikâyesi

Buca sokakları bu yıl bir başka… Yeni sloganı “Biz bitti demeden bitmez” olan bu güçlü ruh, hem gençlerde hem esnafta hem de sahada çalışan insanlarda yankı bulmuş durumda.
Bu sadece bir söz değil; Buca’nın her köşesinde nefes alan bir inanç hâline gelmiş.

Röportaj 1 – Gözde (24), Üniversite Öğrencisi

“Pandemi sonrası herkesin umudu azalmıştı. Ama biz yeniden toparlandık. Benim için bu slogan ‘vazgeçmemek’ demek. Her sınavda, her denemede, her düşüşte aklıma geliyor. Bitti sanıyorsun ama bir bakıyorsun içinden yeni bir sen doğuyor.”

Röportaj 2 – Ali Usta (46), Buca Sanayi Sitesi

“Ben bu sloganı dükkânın kapısına astım. İşler bazen durur ama biz durmayız. Bizim nesil mücadeleyi iyi bilir. Buca’nın insanı kolay kolay ‘bitti’ demez zaten. Ne varsa dirayette, inatla ayakta kalmakta var.”

Röportaj 3 – Elif (31), Kadın Girişimci

“Ben kendi kahvemi markalaştırdım. İlk başta kimse inanmadı. Ama bu slogan tam benlik. ‘Biz bitti demeden bitmez’ — ben de bitmedim, hatta daha yeni başlıyorum. Kadınlar için bu motto çok güçlü bir enerji yayıyor.”

Buca’nın Yeni Ruhu: Direnç, Umut ve Dayanışma

Slogan sadece afişlerde değil; insanların konuşmalarında, duvar yazılarında, kafelerde, atölyelerde hissediliyor.
2025 Buca’sı artık bir dayanışma ve yeniden doğuşun simgesi.
Ne olursa olsun, bu şehir hâlâ umutla nefes alıyor.

“Biz bitti demeden bitmez.”
Çünkü bazı yerlerde hayat, gerçekten yeniden başlamayı bilir.

Editör Notu:
Buca’da bu slogan sadece bir kampanya değil; yaşayan, soluk alan bir kültür.
Yeniden inanan, yeniden başlayan, yeniden dirilenlerin hikâyesi.

Küçük Bir Hikâye: “O Gün Buca’da Güneş Farklı Doğdu”

Bir sabah, Buca’daki eski bir duvarın üzerine genç bir çocuk sprey boya ile tek bir cümle yazdı:
“Biz bitti demeden bitmez.”

Kimse kim olduğunu bilmedi ama o cümle, gün geçtikçe herkesin hayatına dokundu.
O yazıyı gören yaşlı bir teyze ertesi gün evinin önünü süpürürken gülümsedi.
Bir lise öğrencisi o sözü defterinin kapağına yazdı.
Bir müzisyen şarkısına koydu.
Bir belediye işçisi sabah işe giderken o duvarın önünde durdu, sigarasını bitirdi, derin bir nefes aldı.

Ve işte o gün Buca’da bir şey değişti.
Kimse pes etmiyordu artık.
Çünkü herkes biliyordu:
“Biz bitti demeden bitmez.”